1.2                بشنو از نی چون حكایت میكند                   واز جدائی ها شكایت میكند   

1.3                کز نیستان تا مرا ببریده اند                         از نفیرم مرد و زن نالیده اند

1.4                سینه خواهم شرحه شرحه از فراق           تا بگویم شرح درد اشتیاق

1.5                هر كسی كاو دور ماند از اصل خویش          باز جوید روزگار وصل خویش

1.6                من به هر جمعیتی نالان شدم                   جفت بد حالان و خوش حالان شدم

1.7                هر كسی از ظنّ خود، شد یار من               از درون من نَجَست اسرار من

1.8                سر من از ناله ی من دور نیست                 لیك چشم و گوش را آن نور نیست

1.9                تن ز جان و، جان ز تن مستور نیست            لیك كس را دیدِ جان دستور نیست

1.10             آتش است این بانگِ نای و، نیست، باد        هر كه این آتش ندارد، نیست باد

1.11             آتش عشق است كاندر نی فتاد                 جوشش عشق است كاندر می  فتاد

1.12             نی حریف هر كه از یاری برید                      پرده هایش پرده های ما درید

1.13             همچو نی زهری و تریاقی كه دید ؟             همچو نی دمساز و مشتاقی كه دید ؟

1.14             نی حدیث راهِ پر خون میكند                        قصه های عشق مجنون میكند

1.15             دو دهان داریم گویا همچو نی                     یک دهان پنهانست در لبهای وی *

1.16             یکدهان نالان شده سوی شما                   های و هوئی در فکنده در سما *

1.17             لیک داند، هر که او را منظر است               کاین دهان این سری هم، زآن سَر است *

1.18             دمدمه این نای از دمهای اوست                 های و هوی روح از هیهای اوست *

1.19             محرم این هوش، جز بی هوش نیست        مر زبان را مشتری، جز گوش نیست

1.20             گر نبودی ناله نی را ثمر                              نی جهانرا پر نکردی از شکر *

1.21             در غم ما روزها بی گاه شد                        روزها با سوزها همراه شد

1.22             روزها گر رفت، گو رو، باك نیست                 تو بمان، ای آنكه چون تو، پاك نیست

1.23             هر كه جز ماهی، ز آبش سیر شد              هر كه بی روزیست، روزش دیر شد

1.24             درنیابد حال پخته، هیچ خام                         پس سخن كوتاه باید، والسلام

1.25             باده در جوشش گدای جوش ماست            چرخ در گردش اسیر هوش ماست *

1.26             باده از ما مست شد، نی ما از او                قالب از ما هست شد، نی ما از او *

1.27             بر سماع راست هر تن چیر نیست              طعمه هر مرغکی انجیر نیست *

1.28             بند بگسل، باش آزاد، ای پسر                    چند باشی بند سیم و بند زر

1.29             گر بریزی بحر را در كوزه ای                         چند  ُگنجد؟ قسمت یك روزه ای

1.30             كوزه ی چشم حریصان پُر نشد                   تا صدف قانع نشد، پر دُرّ نشد

1.31             هر كه را جامه ز عشقی چاك شد              او ز حرص و عیب، كلی پاك شد

1.32             شاد باش ای عشق خوش سودای ما         ای طبیب جمله علتهای ما

1.33             ای دوای نخوت و ناموس ما                        ای تو افلاطون و جالینوس ما

1.34             جسم خاك از عشق بر افلاك شد               كوه در رقص آمد و چالاك شد

1.35             عشق، جان طور آمد عاشقا                       طور مست و، خَرّ موسی صاعقا

1.36             سّر، پنهان است اندر زیر و بم                     فاش اگر گویم جهان بر هم زنم *

1.37             آنچه نی میگوید اندر این دو باب                   گر بگویم من جهان گردد خراب *

1.38             با لب دمساز خود گر جفتمی                      همچو نی من گفتنیها گفتمی

1.39             هر كه او از همزبانی شد جدا                     بینوا شد، گر چه دارد صد نوا

1.40             چون كه گل رفت و گلستان در گذشت         نشنوی زآن پس ز بلبل سر گذشت

1.41             چونکه گل رفت و گلستان شد خراب           بوی گل را از که جوئیم؟ از گلاب *

1.42             جمله معشوق است و عاشق پرده ای       زنده معشوق است و عاشق مرده ای

1.43             چون نباشد عشق را پروای او                    او چو مرغی ماند بی پر، وای، او

1.44             پر و بال ما کمند عشق اوست                    مو کشانش میکشد تا کوی دوست *

1.45             من چگونه هوش دارم پیش و پس ؟            چون نباشد نور یارم پیش و پس

1.46             نور او در یَمن و یَسر و تحت و فوق              بر سر و بر گردنم چون تاج و طوق *

1.47             عشق خواهد كاین سخن بیرون بود            آینه، غماز نبود، چون بود ؟

1.48             آینه ات دانی چرا غماز نیست ؟                  زآنکه زنگار از رخش ممتاز نیست

1.49             آینه کز زنگ آلایش جُداست                        پر شعاع نور خورشید خداست *

1.50             رو تو زنگار از رخ او پاک کن                          بعد از آن، آن نور را ادراک کن *

1.51             این حقیقت را شنو از گوش دل                   تا برون آئی به کلی، زآب و گل *

1.52             فهم اگر دارید، جان را ره دهید                    بعد از آن، از شوق، پا در ره نهید *

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: